SEKOLAH vernakular merujuk kepada sekolah yang menggunakan bahasa ibunda mereka dalam pelaksanaan pengajaran dan pembelajaran (P&P) di sekolah. Terdapat tiga jenis sekolah vernakular, iaitu Bahasa Melayu, Bahasa Cina, dan Bahasa Tamil. Sekolah vernakular Melayu, yang pertama kali ditubuhkan pada tahun 1855, iaitu Bayan Lepas, Pulau Pinang. Sekolah Melayu Gelugor, Pulau Pinang penggunaan bahasa Melayu sebagai bahasa pengantar.
Sekolah vernakular di negara ini wujud kerana adanya pendidikan bahasa ibunda. Semua kaum di Malaysia sejak dahulu lagi menggunakan Bahasa Melayu sebagai bahasa rasmi. Kerajaan membelanjakan wang untuk pendidikan bahasa ibunda ini. Malaysia mempunyai pelbagai kaum dan etnik sekiranya semua kaum dan etnik ini menuntut penggunaan bahasa ibunda mereka maka akan wujud jurang perbezaan kaum di negara ini. Sukar bagi pemerintah untuk menyatukan rakyat di negara ini sekiranya mereka tidak lagi menggunakan Bahasa Melayu sebagai bahasa rasmi dan Bahasa Kebangsaan.
Di Sarawak, misalnya, jika sekolah vernakular ditubuhkan berdasarkan etnik, sudah pasti masyarakat di negara ini akan sukar menyatukan pelbagai kaum dengan menggunakan Bahasa Kebangsaan. Kita mempunyai banyak bahasa ibunda (bahasa kumpulan etnik tertentu) di Sarawak. Sarawak mempunyai 30 hingga 40 bahasa ibunda. Kaum Melanau, Bidayuh, Iban, dan etnik lain berbahasa berbeza. Tetapi, mengapa kita membenarkan hanya dua atau tiga bahasa ibunda untuk memiliki sekolah vernakular?
Sekiranya negara mempercayai pendidikan bahasa ibunda ini untuk meraikan pelbagai kaum, kerajaan sebenarnya harus menyokong semua pendidikan yang sama untuk kumpulan etnik lain di Malaysia. Maknanya, kita harus mempunyai 30 hingga 40 Sekolah Jenis Kebangsaan (SJK). Oleh itu, jika ada yang berpendapat bahawa Perlembagaan bersifat diskriminatif, bukankah isu sekolah vernakular juga merupakan sebahagian daripada diskriminasi terhadap kaum atau etnik lain.
Kerana sistem pendidikan yang berbeza ini, terdapat jurang antara kaum. Perbezaannya bukan hanya dari segi bahasa pengantar, tetapi juga terdapat perbezaan antara silibus sekolah Melayu, sekolah Inggeris, Cina, dan Tamil. Ini jelas menunjukkan bahawa sistem pendidikan pada era pra-kemerdekaan berperanan menjaga keperibadian satu etnik serta mewujudkan dua kumpulan berpendidikan. Inilah diskriminasi sebenarnya yang boleh memecahbelahkan perpaduan kaum di negara ini.
Bahasa Kebangsaan adalah bahasa yang melambangkan identiti nasional sesuatu bangsa atau negara secara unik. Bahasa Kebangsaan biasanya digunakan untuk wacana politik dan undang-undang dan ditetapkan sebagai pemerintah negara. Menggunakan Bahasa Kebangsaan akan memudahkan kita berkomunikasi antara kaum dan etnik di negara ini kerana kita menggunakan satu bahasa untuk komunikasi.
Kami menggesa kerajaan untuk memperkasakan Bahasa Kebangsaan untuk digunakan untuk semua Sekolah Jenis Kebangsaan sempena sambutan Hari Kebangsaan tahun ini. Sekolah vernakular harus menggunakan Bahasa Melayu kerana bahasa pengantar selain daripada bahasa ibunda masih boleh digunakan dan dipelajari oleh semua orang untuk mengukuhkan perpaduan antara pelbagai kaum di negara ini. Kerajaan mesti tegas bahawa Bahasa Melayu sebagai Bahasa Kebangsaan mesti digunakan untuk semua jenis sekolah kebangsaan yang ada di negara ini dan bahasa ibunda lain masih boleh terus digunakan.
Perpaduan kaum di negara ini mesti dijaga dan kita tidak boleh berpecah belah kerana isu sekolah vernakular yang hanya mementingkan bahasa ibunda mereka sehingga mengetepikan Bahasa Kebangsaan.
Sebenarnya tidak ada masalah untuk mempelajari pelbagai bahasa di negara ini tetapi yang penting ialah Bahasa Kebangsaan harus diberi keutamaan. Apabila kita dapat mempelajari pelbagai bahasa ini juga dapat membantu kita berkomunikasi dengan pelbagai bangsa dengan mudah dan baik.
JOFRI JARAIEE
Pesuruhjaya PAS Sarawak
English version
Vernacular schools should use the Malay language as the primary language
Vernacular schools refer to schools that use their mother tongue in the implementation of teaching and learning (T&L) in schools. There are three types of vernacular schools, namely Malay, Chinese, and Tamil. Malay vernacular schools, which was first established in 1855, namely Bayan Lepas, Penang. Malay School Gelugor, Penang use of the Malay language as the language of instruction.
Vernacular schools in the country exist due to the availability of mother tongue education.
All races in Malaysia since time immemorial using the Malay language as the official language.
In Sarawak, for example, if vernacular schools are established based on ethnicity, it is certain that society in this country will find it difficult to unite the various races by using the national language.
We have many mother tongues (the language of certain ethnic groups) in Sarawak. Sarawak has 30 to 40 native languages. The Melanau, Bidayuh, Iban, and other ethnic groups speak different languages. But why do we allow only two or three mother tongues to own a vernacular school?
If the country believes in this mother tongue education to celebrate various races, the government should actually support all the same education for other ethnic groups in Malaysia. Meaning, we should have 30 to 40 national type schools (SJK). Therefore, if anyone thinks the Constitution is discriminatory, isn’t the issue of vernacular schools also part of discrimination against other races or ethnicities.
Because of these different education systems, there are gaps between races. The difference is not only in terms of the language of instruction, but also there are differences between the Malay school syllabus, English, Chinese, and Tamil schools. This clearly shows that the education system in the pre-independence era played a role in maintaining the personality of one ethnic group as well as creating two educated groups. This is the actual discrimination that can break the racial unity in this country.
The national language is a language that symbolizes the national identity of a nation or country uniquely. The national language is usually used for political and legal discourse and is designated as the state government. Using the national language will make it easier for us to communicate between races and ethnicities in this country because we use one language for communication.
We urge the government to empower the national language to be used for all national type schools in conjunction with this year’s National Day celebrations. Vernacular schools should use the Malay language as the language of instruction other than the native language can still be used and studied by all people to strengthen unity among the various races in the country. The government must unequivocally that the Malay language as the national language must be used for all types of existing national schools in the country and other native languages can still continue to use.
Racial unity in this country must be maintained, but we must not be divided because of the issue of vernacular schools that only care about their mother tongue to the point of setting aside the national language.
Actually, there is no problem to learn various languages in this country but the important thing is that the national language should be given priority. When we can learn these various languages, it can also help us to communicate with different races easily and well.
Yours faithfully,
JOFRI JARAIEE
Sarawak PAS Commissioner cum Miri PAS Chief – HARAKAHDAILY 30/8/2020
